“Ibil bedi esaten badut, zer datorkizu burura? Nire panak: Javier Larrañeta, Areta Senosiain, Eder Escalera eta Ibai Osinaga.
Iruñeko Martin Azpilikueta kaleko Goxolatte kafetegian gelditu gara Amets Aranguren Arrieta eta biok. Lanetik irten eta pozik egin dut bizikleta gainean kafetegia bitarteko bidea. Urte batzuk igaro dira elkar ezagutu genuenetik eta topo egiten dugun bakoitzeko, dezente barre egiten dugu. Galdetuko balidate, Amets burutik jota dagoen tipa azkar eta alai horietako bat dela esango nuke.
Zorionaren agertokiak
Gehienak bat etorriko zarete nirekin honetan: bizitzako une edo aldirik atseginenak beste pertsona batzuekiko edo pertsona batekiko harremanetatik etor daitezke, laneko jarduera batzuetatik eta aisialdiko jardueretatik.
JON GEREDIAGA
2024ko azaroan jaso zenuen Euskadi Literatura Saria Zeru-lurren liburua izeneko zure azken poema-bildumari esker. Horrez gainera, liburu berberarekin Irun Hiriko Kutxa Literatura Saria eskuratu zenuen 2023an. Ondo diozu, beraz, ogibidez poeta zarela baieztatzean, ez baita ohikoa poesiatik dirurik irabaztea (sos batzuk akaso), zer esanik ez poesiatik edo literaturatik bizitzea. Idaztetik bizitzea idazle askoren ametsa da, ia inoiz egia bihurtzen ez dena. Zer nolako eragina izan dezake zure ondorengo poesian sariketa bikoitz horrek?
IPAR BELTZEKO IKARAK
“Operazio mahai batean etzan gorputz bat da Stockholm” erranaldiak irekitzen duen nobela ez da nola nahikoa. Horrela hasten den Sasoi hila izenekoak elikatu nau astebetez, bost egun eta bost gauez, eta orrialdez orrialde bete ditu ene aiduru-ordu aspergarriak oro, denbora galtze hutsak direnak Leila Guerrieroren eta Axularren arabera. Baina irakurri bitartean -eta batzuetan idatzi...- astiari probetxu hartzen ahal zaio. Horregatik menturaz aireportuetako edo hoteletako harrera espazio zurrunetan ikusten dira liburuak, zure denbora banpirizatzeko eta zurrupatzeko prest!
Gehiegi? Gutxiegi, gehiegi
Euskal Herrian sortzaile gehiegi daudela entzun izan dugu, gehiegi argitaratzen dela. Idazleak egon dira jo-puntuan. Orain arte ez dugu entzun musikari gehiegi dugunik, ez bertsolari gehiegirik, ez marrazkilari gehiegirik, zorionez. Aktoreek hemen lanik ez, eta kanpora joan behar izan dute batzuek. Hemen gehiegi ditugula esango dute batzuek.
Buruaz eta beste
Etxeko liburutegiko liburuen antolamendu berrian murgildu naiz egunotan. Liburu zaharrak berrikusi, xarma galdu dutenak desagerrarazi, eta balizko bezuza baterako balio dutenak apartatu. Hala ibili naiz arratsalde askotan, eta ezin dut esan sorpresarik hartu ez dudanik. Zaharren artean, behinola irakurri nituenen (eta ahaztu ditudanen) artean, perla batzuk ediren ditut, apalategiaren luze-laburren horietan ostendurik (eta horiztaturik) zebiltzala jakin barik.
Oihane Zuberoa Garmendia Glaría
Oihane Zuberoa Garmendia Glaría (Erronkari, 1993). 2020an irabazi zuen “Iruña Hiria nazioarteko poesia saria”, eta sari horri esker argitaratu zuen bere bakarkako lehen poesia liburua: Bidaia (h)ariketak (Denonartean). 2021ean Nafarroako Arte Gazteen topaketetan sariduna izan zen literatura modalitatean. 2023an argitaratu zuen bere bigarren poesia liburua, Bi aldiz iraun (Balea Zuria), zeinari esker irabazi duen Lauaxeta Poesia saria, 35 urtetik beherako modalitatean.
HITZEN BURRUNBA
Mugaz bestaldeko biztanleak -zuek, nagusiki, gure euskal irakurleak- zoriontsu zarete Hispaniako lurraldeko hizkuntza ezberdinak biltzeko GALEUSCA erakundea daukazuelako. Zortez, 90eko hamarkadan zehar, behin baino gehiagotan, enkontru horietan parte hartzeko plazera ukan dut, Katalunian, Euskal Herrian eta Galizian. Eskualde horietako idazleekin harremanetan egon naiz, -eta nago oraindik-, batzuen mintzairak ikasteraino! Nor ez da oroitzen Andorratik etxerakoan zer nolako erresaka nabaritzen genuen Port de la Bonaiguako bihurguneetan gora gentozela edo Ebre ibaiaren deltan barna ibili ginenekoaz. Memoria zehatz eta hunkigarriak elikatzen du literatura.
Zoritxarraren haziak
Zorionaren hazien ondotik, zoritxarraren hazietan zentratuko naiz. Gure mendebaldeko gizarteetan, tamalez, suizidio ugari gertatzen dira. EAEn bertan, hiru egunez behin. Non daude, bada, sufrimenduaren haziak? Hasteko: gutako bakoitzak zorionaren bilatzaile bilakatu behar du, zeren zoriontasuna bilaketa bat da, beste ezer baino gehiago, gaia aztertu duten autore askorentzat. Moderno izatea norberaren zoriaz etsitzeko gai ez izatea da.