Estamos en construcción
Nire hizkuntzaren mugek
nire munduaren mugak
adierazten dituzte
(Wittgenstein)
Nire munduaren mugek
hizkuntza berriak
sorrarazten dituzte nigan.
(I. C.)
Estamos en construcción
LANAK
todo el tiempo, de hecho,
nos destruyen las palabras.
Hitzek txikitu gaituzte erabat,
grekoen garaitik,
ez da ezer berririk;
eta nire irla den bizitzaren inguruan
lehertzen ari diren sumendiek
horiek ere
arrasan con su saliva candente
las laderas de mis sienes
bekokia
bizkarra
lepoa
atal oro galdu ditut gaurkoan,
baina bihar,
muskerren moduko,
buztan berriaz ernatuko naiz,
jaio berri baten antzera
baina hiltzeko gogoa
aho musturrean.
Estamos en construcción
en obras
que nunca acaban
gorputzak usteltzen doazen heinean
barrunbeak, pla-pla,
ostiko eta eskukadei eutsi nahian.
Beldur ez naiz.
No tengo miedo,
prefiero destruirme y volver a montar
mi cuerpo cual LEGO
cada madrugada
que vivir en un traje que no es el mío.
Jostunaren eredua ez naiz ni.
Reconstruída,
apuntalada
y bien decorada
pero vacía
(eco, eco, eco)
Nahiago eta maiteago dut
oso
nire uholdea
etxea bertan behera uzten duen horietakoa, apurtua
arrakalez betea
lokatzez asetua
adarrak
hostoak
argazkiak eta euren hormak
hautsiak denak.
Hobe da
mucho mejor, además,
estar rota y rota, y vuelta a arreglar que permanecer intacta,
aséptica
limpia
y muerta.
Itsasoak bizia puzten dit
ekaitz bakoitzean,
ibaien jarioak odolaren borborka eragiten dit,
nire azala
itsaslaminen isatsa bezala
buzti mantendu behar dut
adi
atenta a las señales
despierta y abierta
a lo que devenga
nadie lo sabe
pero se intuye
como las aves antes del terremoto hegaztiek
ugaztun guztiek
sumatzen dute etorriko dena
guk ezta igarri ere ezin duguna.
Baina…
Entzun…
Hemendik…
Irratiari ez dagokion
frekuentzia berria sentitu dut. Urak irabiatzen hasi dira sabela husten hasia
eta oinak,
oinak ez ditut jada behar.
Yo lavo mi cuerpo con agua la tierra necesita un diluvio
Uholdea neu naiz
y vengo
a desbordarte.